سلامی به پاکی برفی که چهره ی کوه ، نه !!! دشت ، نمی دونم نه ، دره چی ؟

 اونم نه ، شهر ، نه !!! خیابونها ، نه بابا ؛ پس چی آخه کشتی مارو ؟؟؟؟؟!!!!!!!!

دلی که تار و تار بود و با بارش خود افقهای تازه ائی به روی چشم هامان گشود و  

همیشه توجه کردین که وقتی برف رو زمین بهمون چشمک می زنه،می خواد بگه

که خود تو ازمن سپیدتر و پاکتر هستی با این حال دل تو پرازسیاهی و نیرنگ کردی

و خبر نداری ازدرونم که درتاریکی آن،آب زلال و روانی دارم که عشق مرا به مونسم

می رساند در حالی که تو هر چه داری رخ نمون هست و پوچ ، فریاد عشق داری و

عاری از عشق هستی ...

می درخشم چون خورشید،می گریم چون چشم،می جوشم چون جویباران سپیدوباز

راه خودم را می پیمایم تا دوست که بوسه زنم بر آنچه که مامور به هستی بخش آنم

آری همین عشق است و عشق به همین معشوق تارو پودم را برهم آورده و حضورم

را معنی می بخشد .

من باورم اوست و همین برایم کافیست ... دوستتون دارم

نظرات شما عزیزان:

امين

ساعت12:20---27 تير 1390

[وب سایت]

وبلاگتو ديدم عالي بود
پاسخ: ممنونم دوست عزیز

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: